Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor: “Zeyneb Bintu Ebî Seleme’nin ismi Berre idi. “Nefsini tezkiye ediyor” denildi. Bunun üzerine Hz. Peygamber aleyhissalâtu vesselâm onu Zeyneb diye isimlendirdi. Buhârî Edeb 108; Müslim, Edeb 17, (2141).
Hz. Aişe radıyallahu anhâ: “Ey Allah’ın Rasûlü, dedim, arkadaşlarımdan her birisinin bir künyesi var, benim yok.” Dedi ki: “Oğlum Abdullah İbnu Zübeyr ile künyelen.” Aişe, “Ümmü Abdillah Abdullah’ın annesi” diye künye almıştı.” Ebu Dâvud, Edeb 78, (4970). Rezîn merhum: “Teyze anne gibidir” ilavesini kaydetmiştir.
Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Abdullah İbnu Ebi Talha’yı doğduğu zaman Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’a götürdüm. Bebek bir bez içerisinde idi. Vardığımızda Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm devesine katran sürüyordu. “Beraberinde hurma da getirdin mi?” diye sordu. “Evet” dedim ve birkaç tane hurma verdim. Onları ağzında çiğnedi, sonra çocuğun ağzını açtı. Ağzına tükrüğü püskürttü. Bebek, yalamaya başladı. Bunun […]
Ebu Mûsâ radıyallahu anh anlatıyor: “Bir oğlum doğmuştu. Hemen Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’a getirdim. İbrahim ismini verip bir hurma ile tahnikde bulundu. Sonra da “Mübarek olsun” diye dua buyurdu ve çocuğu bana geri verdi. Bu çocuk, Ebu Musa’nın en büyük evladı idi.” Buhârî, Akîka 1; Müslim, Adab 24, (2145).
Allah Rasûlü; “Din nasihattır, samimiyettir” buyurdu. “Kime Yâ Rasûlallah?” diye sorduk. O da; “Allah’a, Kitabına, Peygamberine, Müslümanların yöneticilerine ve bütün müslümanlara” diye cevap verdi. Müslim, İmân, 95
Yezîd İbnu Abdi’I-Müzenî radıyallahu anhüma anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselâm buyurdular ki: “Oğlan çocuk için akika kurbanı kesilir, çocuğun başına kurban kanı değdirilmez.”
Zeyd İbnu Sabit radıyallâhu anh anlatıyor: “Bir kurt bir koyunu dişlemişti, derhal keskin bir taşla kestiler. Resülullah aleyhissalâtü vesselâm yenmesine ruhsat verdi.” Nesâi, Dahâyâ 18, (7, 225).